Historia Szpitala św. Konstancji w Maciejowicach jest nierozerwalna z historią jego fundatorów-rodziną Zamoyskich.

27 czerwca 1792 roku kanclerzowa Konstancja z Czartoryskich Zamoyska kupiła od Mikołaja Potockiego dobra maciejowickie.

Dobra zostały zakupione jako przyszła własność oraz zapewnienie egzystencji młodszemu synowi Stanisławowi Kostce Zamoyskiemu.

Ambitne plany Konstancji podniesienia dobrobytu lokalnej ludności w kluczu maciejowickim przerwał wybuch Insurekcji Kościuszkowskiej.

15 czerwca 1796 roku w Wiedniu Konstancja z Czartoryskich Zamoyska spisała testament dzieląc między Stanisława Kostkę a jego siostrę Annę swój majątek.

W testamencie Konstancja zabezpieczyła w dobrach środki na budowę szpitala w Maciejowicach.

W wyniku postanowień testamentu, z woli Konstancji, córka miała wybudować szpital dla chorych w Maciejowicach w razie niezrealizowania tego projektu przez matkę.

Ostatecznie dzieła podjął się po wielu latach Stanisław Kostka Zamoyski, budując 1834 roku murowany szpital, noszący od fundatorki nazwę św. Konstancji.

Data powstania budynku szpitala wymieniona jest w kronikarskim wpisie proboszcza parafii Maciejowice, księdza Adolfa Pleszczyńskiego w Złotej Księdze Parafii.

Należy zaznaczyć, że do czasu jego powstania w początkowym okresie kasa dóbr maciejowickich utrzymywała lekarza, do którego zgłaszali się chorzy lub byli nawiedzani przez niego w domach.

Prawdopodobnie również na początku XIX wieku postał niewielki przytułek dla ubogich, będący przyczynkiem do planów powstania szpitala.

Od momentu powstania budynku szpitala, dziedzice dóbr podzameckich utrzymywali go materialne.

Leczyła się w nim głównie służba oraz pracownicy majątku.

Do roku 1842 Zamoyscy z Podzamcza byli wyłącznymi jego opiekunami. Właśnie w tym roku wydano ustawę: „Urządzenia dotyczące zakładów dobroczynnych”.

Szpital maciejowicki na mocy prawa stał się, więc instytucją publiczną i podlegał kontroli państwowej.

Zarząd szpitala przeszedł do Rady Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych, która od 1870 roku zamieniona została na Radę Opiekuńczą Powiatu Garwolińskiego.

Mimo, że szpital wyszedł spod bezpośredniej jurysdykcji Zamoyskich, zaopatrywany był przez miejscowych dziedziców po znacznie zmniejszonych cenach, w artykuły spożywcze ze swoich folwarków jak mąka, kasza, pszenica, kartofle czy mleko.

Magazyn prowentowy dóbr maciejowickich, zaopatrywał również Szpital w artykuły niezbędne, jakim były tarcice na trumny dla zmarłych w szpitalu czy słomę na sienniki.

Potwierdza to dokumentacja skarbowa dóbr podzameckich znajdująca się w Archiwum Państwowym w Lublinie.

W październiku 1905 roku w szpitalu zostały zainstalowane do posługi trzy siostry ze Zgromadzenia św. Wincentego a Pulo.

Ich wprowadzenie do placówki szpitalnej poprzedziła uroczysta Msza święta.

Wydarzenie to zbiegło się z pracami remontowymi i melioracyjnymi w budynku.

Powstała kanalizacja, urządzono salkę operacyjną oraz doposażono szpital w narzędzia chirurgiczne.

W 1905 roku obiekt mógł przyjąć stale 25-30 chorych.

Szpital w 1915 roku wrócił ponownie pod zarząd hrabiów Zamoyskich z Podzamcza. Działania wojenne, zniszczenia oraz ruina gospodarcza majątku, przyczyniły się do tego, że Andrzej Przemysław Zamoyski w dniu 1 stycznia 1920 roku odmówił dalszych funduszy na utrzymanie placówki, bez zrzekania się prawa własności.

W wyniku tej sytuacji Starostwo Garwolińskie zapewniło środki na funkcjonowania szpitala.

W szpitalu leczono rannych podczas walk w sierpniu 1920 roku. Należy podkreślić, że w tym czasie księżna Karolina de Bourbon-Zamoyska, żona właściciela dóbr podzameckich wraz z córkami pełniła obowiązki pielęgniarki w maciejowickim szpitalu, pomagając rannym żołnierzom oraz cywilom.

Jako szpital funkcjonował do II wojny światowej.

W czasie walk frontowych w 1944 roku ponownie pełnił funkcję szpitala dla rannych.

W 1967 roku szpital został wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków pod numerem rej. 765.

W latach 1967-2015 nieruchomość była użytkowana przez Gminną Spółdzielnię „Samopomoc Chłopska” w Maciejowicach na podstawie Decyzji Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 12 maja 1967 roku.

Gmina Maciejowice stała się właścicielem nieruchomości na podstawie decyzji Wojewody Siedleckiego z dnia 20 kwietnia 1998 roku.

W dniu 30 marca 2015 roku ze względu na zły stan techniczny budynku Wójt Gminy Maciejowice wydał decyzję w sprawie wygaśnięcia prawa użytkowania nieruchomości przez Gminną Spółdzielnię „Samopomoc Chłopska” w Maciejowicach.